هموفیلی یک اختلال خونریزی دهنده ارثی است. فرد مبتلا به هموفیلی به علت سطح پائین یا عدم وجود پروتئین هایی به نام فاکتورهای انعقادی قادر به متوقف کردن روند خونریزی نمی باشد. فرآیند انعقاد خون به جلوگیری از خونریزی بیش از حد کمک می نماید. انواع مختلفی از هموفیلی وجود دارد اما شایعترین و شناخته شده ترین آنها عبارتند از :
هموفیلی A – کمبود فاکتور ۸
هموفیلی B – کمبود فاکتور ۹
تولید دارو با پلاسمای ایرانی
بررسی مستمر سلامت اهداکننده
جلوگیری از هزینه بالای واردات دارو برای بیماران
کاهش هزینه درمان بیماران خاص
پلاسمافرزیس شامل برداشتن خون از طریق سوزن یا کاتتر و گردش آن از طریق دستگاهی است که در آن خون به گلبول های قرمز، گلبول های سفید، پلاکت ها و پلاسما جدا می شود. پلاسما( محتوای مایع خون ) دور ریخته می شود و با یک مایع جایگزین (عمدتا محلول آلبومین) جایگزین می شود. پلاسمای جایگزین و گلبول های خون خود بیمار (گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها) از طریق یک سوزن برگشتی به بیمار بازگردانده می شوند.
بخش مایع خون، پلاسما نام داردکه ۵۵ درصد خون را تشکیل می‌دهد. که شامل ۹۱ درصد آن را آب، ۱ درصد آن را املاح و یونهای معدنی، ۷ درصد آن را پروتئینهای پلاسما و ۱ درصد باقی‌مانده را ویتامین‌ها، مواد قندی و لیپیدی، هورمون‌ها، اسیدهای آمینه، گلوکز و چربی و مواد دفعی تشکیل می‌دهند.
اهدای پلاسما و اهدای خون چه تفاوت و چه شباهت هایی دارد؟
در هر دو مورد اهداکننده جزئی از اجزای متشکله سیستم گردش خون را جهت تهیه فرآورده های دارویی اهداء می کند.
صنعت پلاسما طی جنگ جهانی دوم و با نیاز به محصولات دارویی مشتق‌شده از پلاسما آغاز شد. اکنون حدود 30 داروی اصلی به صورت تجاری در دسترس است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به آلبومین، فاکتورهای انعقادی و ایمونوگلوبولین اشاره کرد.
پلاسمافرزیس که به عنوان تبادل پلاسمای درمانی (TPE) نیز شناخته می شود، یک درمان غیرجراحی است که پلاسمای خون بیمار را حذف و پلاسمای سالم را جایگزین می کند.
